Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Επιλεγμένα

ΜΕ ΠΑΡTY TOYPA || EKΔΗΛΩΣΕΙΣ ΘΕΡΜΑΪΚΟΣ

  ΜΕ ΠΑ ΡΤΥ ΤΟΥ ΡΑ Σάββατο 28.06.2025 | Λευκή Σελίδα | Ώρα έναρξης: 21:00 Ποιοι είναι οι Βαγγέλης, Σταύρος και Μιχάλης; Τρεις φίλοι. Τρεις ζωές γεμάτες μουσική. Και μια σκηνή που τους χωράει όλους — κι εσένα μαζί. Ο Βαγγέλης , ( Βαγγέλης Βαλάσης), κιθαρίστας παλιάς κοπής και σύγχρονης ευαισθησίας, με πορεία από τα εφηβικά του χρόνια σε ελληνικά ροκ σχήματα μέχρι συνεργασίες με μεγάλους καλλιτέχνες. Ο Σταύρος , ( Σταύρος Καλόστος) με την καρδιά του εκπαιδευτικού και τη φωνή του ερμηνευτή, τραγουδά και κρατάει ρυθμό με το ukulele — γιατί η μουσική θέλει ψυχή, όχι μόνο decibel. Ο Μιχάλης ,(Μιχάλης Στεφαδούρος)  καθηγητής μουσικής, στα πλήκτρα: άλλοτε σε ταξιδεύει, άλλοτε σε ξυπνά, πάντα σε συγκινεί. Από τις νότες στην ατμόσφαιρα, εκείνος κάνει τη σύνδεση. Μαζί, οι τρεις τους ανεβαίνουν στη σκηνή όχι για ένα απλό live, αλλά για ένα μουσικό πάρτι με χιούμορ , ατάκες και ενέργεια . Με ρεπερτόριο που συνδυάζει έντεχνο ελληνικό τραγούδι , ξένο και ελληνικό ροκ και ποπ δια...

Η Αντίσταση του Μολυβιού μου

 

Μιλάω με φίλους. Με ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους, με διαφορετικά επαγγέλματα, ενδιαφέροντα, προφίλ. Και κάθε φορά, χωρίς να το κανονίσουμε, η κουβέντα καταλήγει στο ίδιο σημείο: στα ίδια άρθρα, στα ίδια stories, στα ίδια video που "είδαμε όλοι". 

Κώστας Γιαβής 
Άρθρα, reels, stories, εικόνες που μοιάζουν λες και βγήκαν από το ίδιο εργοστάσιο μαζικής προσοχής

Και αναρωτιέμαι.

Πώς γίνεται αυτό; Πώς γίνεται να έχουμε τόσο διαφορετικές ζωές, διαφορετικούς φίλους στα social και να λαμβάνουμε την ίδια ακριβώς «ενημέρωση»;
Ξέρω την απάντηση, οι αλγόριθμοι

Κάτι όμως μέσα μου '' τρώγεται''. Νιώθω πως δε ζούμε πια την ενημέρωση, αλλά την καταναλώνουμε. Σαν έτοιμο γεύμα. Σαν κονσέρβα. Κι εκεί κάπου, πιάνω πάλι το μολύβι.

Το πρόβλημα δεν είναι οι πλατφόρμες. Είναι η κονσερβοποίηση της σκέψης μας.

Οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης λειτουργούν με «έξυπνους» αλγόριθμους που παρακολουθούν τι μας αρέσει, τι βλέπουμε, πού σταματάμε το scroll. Μέχρι εδώ, όλα φυσιολογικά.

Το πρόβλημα αρχίζει όταν ο αλγόριθμος σταματά να σου προτείνει και αρχίζει να σου επιβάλλει. Όταν δεν βλέπεις κάτι καινούργιο ή διαφορετικό, αλλά αυτό που ήδη ξέρεις ότι σου αρέσει. Όταν η πληροφορία φιλτράρεται τόσο, που τελικά χάνεις την πληροφορία και μένεις με την εντύπωση της γνώσης.

Με μια γρήγορη αναζήτηση στο ίντερνετ βρήκα πως αυτό λέγεται filter bubble — μια «ψηφιακή φούσκα» που σε κρατάει ασφαλή, ευχαριστημένο και μονόπλευρα ενημερωμένο. Δηλαδή, 

  • επιβεβαιώνονται οι απόψεις σου,

  • σου παρουσιάζεται μόνο το οικείο,

  • και αποκλείεται η αντίθετη γνώμη.

Και κάπως έτσι, ενώ νομίζεις πως ζεις σε έναν κόσμο γεμάτο περιεχόμενο, ζεις σε μια πολύ καλά προγραμματισμένη επανάληψη.

Σε πιο απλά λόγια;
Δεν ενημερώνεσαι. Επιβεβαιώνεσαι.
Και χειρότερα: μένεις στο ίδιο νοητικό έδαφος, χωρίς να ξέρεις ότι έχεις σταματήσει να περπατάς.

Κώστας Γιαβής 
Echo chambers: Όταν όλοι συμφωνούν με όλους

Δεν είναι μόνο ότι βλέπουμε τα ίδια. Είναι και ότι βλέπουμε μόνο τα ίδια. Μόνο τις γνώμες που μας επιβεβαιώνουν. Μόνο τις τάσεις που μας αφορούν. Μόνο τη μία πλευρά — τη δική μας. 

Αυτό το φαινόμενο λέγεται echo chamber (θάλαμος ηχούς). Είμαστε μέσα, και ακούμε ξανά και ξανά τη δική μας φωνή, σε διαφορετικές εκδοχές.

Στην πράξη, τι σημαίνει αυτό; σημαίνει ότι:

  • Χάνεται η αντίθεση. Και χωρίς αντίθεση, δεν υπάρχει σκέψη.

  • Οι πολιτικές και κοινωνικές απόψεις ριζοσπαστικοποιούνται — γιατί δεν υπάρχει αντίλογος.

  • Η δημόσια συζήτηση γίνεται μονόλογος. Και κανείς δεν κερδίζει από έναν μονόλογο.

Είμαστε ακόμα ελεύθεροι να επιλέγουμε;

Ας το δούμε βαθύτερα: πόσο επιλέγουμε πραγματικά την ενημέρωσή μας; Ή μάλλον, επιλέγουμε τι διαβάζουμε ή μας επιλέγει ο αλγόριθμος βάσει συμπεριφοράς;

Η αλήθεια είναι πως η τεχνολογία δεν μας περιορίζει, εμείς περιοριζόμαστε, από συνήθεια, ευκολία, κούραση. Το να διαβάσεις κάτι έξω από το feed σου, να δεις κάτι που σε ζορίζει, να εμβαθύνεις αντί να καταναλώσεις, είναι κόπος.

Και κάπως έτσι, χωρίς να το καταλάβουμε, η σκέψη γίνεται κονσέρβα. Έτοιμη, γυαλισμένη, προβλέψιμη.

Από τις βιβλιοθήκες στα scroll και πίσω;

Θυμάμαι τότε που πηγαίναμε σε βιβλιοθήκες και ξεφυλλίζαμε βιβλία με το χέρι. Ψάχναμε, διασταυρώναμε, διαβάζαμε και ξαναδιαβάζαμε.

Εγώ το έζησα και επαγγελματικά. Δούλευα στην εφημερίδα Το Κέρδος, και κάθε πρωί —πριν ακόμα ξεκινήσει η δουλειά κανονικά— ο πρώτος μας καφές συνοδευόταν από ξεφύλλισμα όλων των εφημερίδων. Από το πρωτοσέλιδο μέχρι την ψιλή στήλη.
Διαβάζαμε τα υπόλοιπα οικονομικά φύλλα, αλλά και τις κοινωνικοπολιτικές. Ψάχναμε να δούμε τι γράφτηκε, πώς γράφτηκε, τι δεν γράφτηκε. Ήταν εργαλείο, ήταν συνήθεια, ήταν μέρος της ενημέρωσης, αλλά και του ποιοι ήμασταν τότε.

Τώρα;
Ένα feed που σου δείχνει τι “έπαιξε” ήδη για σένα.
Ένα scroll που επιλέγει εκείνο τι να μάθεις — και κυρίως, τι να μην μάθεις.

Δεν είναι κακό το ψηφιακό. Δεν είναι “καλύτερο” το αναλογικό. Αλλά κάπου εκεί στο πέρασμα, χάθηκε η διάρκεια. Η εμβάθυνση. Το «ας το ψάξω παραπέρα».
Δεν αλλάξαμε απλώς μέσο. Αλλάξαμε ρυθμό σκέψης.

Δεν λέω πως όλοι διαβάζουν από οθόνες. Αλλά όσο κι αν αντιστεκόμαστε, οι ζωές μας περνούν πια μέσα από αυτές. Το ερώτημα είναι: τις διασχίζουμε με σκέψη ή τις αφήνουμε να μας διαμορφώσουν;

Η Αντίσταση του Μολυβιού μου

Εδώ έρχεται το μολύβι. Όχι ως ρομαντική επιστροφή στη χειρόγραφη εποχή, αλλά ως σύμβολο εσωτερικής αντίστασης. Το μολύβι γράφει, σβήνει, ξαναγράφει. Δεν λειτουργεί με «προτεινόμενο περιεχόμενο», αλλά με προσωπική αναζήτηση.

Το μολύβι δεν φωνάζει. Σκέφτεται.
Δεν κάνει θόρυβο. Παράγει νόημα.
Και κυρίως: δεν αρκείται στο να συμφωνήσει. Ρωτάει.

Δεν γράφουν όλοι. Το καταλαβαίνω. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Το μολύβι είναι τρόπος ύπαρξης. Είναι το “σταμάτα και σκέψου”.
Είναι να μην πατήσεις share από συνήθεια.
Είναι να ρωτήσεις: «είναι έτσι ή μου το σερβίρουν έτσι;»

Το μολύβι:

  • Σε κάνει να αναρωτηθείς.

  • Σε σπρώχνει να δεις πέρα από το feed σου.

  • Σε κρατάει άνθρωπο που σκέφτεται και δεν επαναλαμβάνει.

Γι’ αυτό γράφω κι αυτό το άρθρο κι άλλο κι άλλο. Όχι για να πω μια μεγάλη αλήθεια, αλλά για να θυμίσω μια μικρή:
Αν δεν διαλέγουμε εμείς τι βλέπουμε, τότε κάποιος άλλος το κάνει για εμάς.
Κι αν δεν ξαναπιάσουμε το μολύβι, δεν θα μείνει τίποτα να γράψουμε.

Η αντίσταση ξεκινά από ένα μολύβι. Το δικό σου. Το μολύβι μου δεν είναι εργαλείο. Είναι στάση. 

Η αλήθεια είναι πως και πάλι ναι,  δεν θα σώσουμε τον κόσμο με ένα άρθρο.
Αλλά αν αυτό το άρθρο:

  • σε κάνει να σταθείς λίγο παραπάνω πριν κάνεις scroll,

  • να πατήσεις "ανάγνωση" και όχι "αρέσει",

  • να ξαναθυμηθείς πως η σκέψη θέλει χρόνο και αντίσταση,

τότε κάτι μικρό αλλά ζωντανό έγινε.

 Η ερώτηση που μένει

Αν αύριο ο αλγόριθμος σταματήσει να σου δείχνει τι “πρέπει να δεις”…
Θα ξέρεις ακόμα να επιλέγεις μόνος σου;

Προσωπικά, θα συνεχίσω να αντιστέκομαι με το μολύβι μου έστω κι αν την σκέψη μου την διαβάσει ένας.. Γιατί η ελευθερία της σκέψης δεν κάνει scroll , γυρνάει σελίδα. Γιατί ακόμη και αν είμαστε ψύλλοι στ' άχυρα, είμαστε ψύλλοι με κατεύθυνση, με επίγνωση, που κατευθυνόμαστε στην ουσία.

Το μολύβι δεν είναι για όλους ένα εργαλείο γραφής. Αλλά μπορεί να είναι τρόπος σκέψης. Αν δεν γράφεις, σκέψου. Αν δεν σκέφτεσαι, ρώτα. Αν δεν ρωτάς, τότε κάτι σε ρουφάει αθόρυβα.

✍️Ζωή Βουζίκα, εσωτερικοί μονόλογοι 
📷 & χαϊκού, Κώστας Γιαβής 

Κερασμένο 🎵




Σχόλια

Eδώ ακούς xoani live

🔴 LIVE ON AIR

Συντονίσου στη ροή του ήχου, απευθείας από τη Χοάνη του Θερμαϊκού

Άκου Ζωντανά

Zeta Victory stories

Zeta Victory – Μαγειρεύοντας τη Ζωή

Μπουκιά, συγχώριο και πούπουλο.
Πατήστε και σερβιριστείτε. Ιστορίες καθημερινότητας, γεύσης, ύπνου και ανατροπής.

Εδώ θα βρίσκετε τις ιστορίες της Zeta Victory. Χιούμορ, φαγητό, ύπνος, φιλοσοφία... όλα μπερδεύονται δημιουργικά, με άρωμα ζωής και δόση ειρωνείας. Ιστορίες που γράφονται με όρεξη – άλλοτε για φαΐ, άλλοτε για σκέψη. Γιατί η ζωή είναι πιο νόστιμη όταν τη σερβίρεις με αγάπη, κι όταν τη χωνεύεις πάνω σε καλό μαξιλάρι.

Η ζωή θέλει μαξιλάρι και μεζέ.

Η φωτογραφία της Ημέρας

Η φωτογραφία της Ημέρας
H φωτογραφία είναι μια ερωτική σχέση με τη ζωή! Burk Uzzle

Ρυθμίζοντας τη Ζωή σε παγκόσμιο ήχο

Ρυθμίζοντας τη Ζωή σε παγκόσμιο ήχο
Δε μαθαίνεις τη μουσική. Την αφήνεις να σου μάθει

Inspire Your Day

«Ο καλύτερος τρόπος για να προβλέψεις το μέλλον είναι να το δημιουργήσεις.»

Στείλε μας το δικό σου άρθρο





Τα αγαπημένα σου

You know my name

You know my name
this is my personal frame

Find your next event

Find your next event
allevent.in