Φάε, Πιες, Κοιμήσου… και η Τύχη σου Δουλεύει

 

🍽️💤 Φάε, Πιες, Κοιμήσου… και η Τύχη σου Δουλεύει

🛏️ Ιστορία 3021: Από το Ταχίνι στο Τελάρο

Εδώ και πάνω από 20 χρόνια, η καθημερινότητά μου έχει μια... γαστρονομική γοητεία. Από ντελικατέσεν με μαρμελάδες αρωνίας μέχρι λευκά κρασιά με aftertaste εσπεριδοειδών και νότες… τσουρέκι. Ζούσα ανάμεσα σε gourmet βιτρίνες, superfoods με ονόματα που ακούγονται σαν yoga στάσεις (κινόα, μάκα, σπιρουλίνα) και αλλαντικά που σε κοιτούσαν με γοητεία και λίγη… κρέμα τρούφας.

Είκοσι χρόνια τώρα, μπαινοβγαίνω σε αποθήκες, σε μαγαζιά, σε δοκιμές, σε τυριά, αλλαντικά, ελαιόλαδα, και super foods που δεν ήξερε να προφέρει ούτε το Word. Στην αρχή ήταν η φέτα και το ταχίνι, μετά μπήκαν τα κρασιά και τα wine discoveries με ονομασίες τόσο ποιητικές που έπρεπε να τις σημειώνεις για να μην τις πεις “το κόκκινο με το ρόδι στο καπάκι”.

Ήξερα τι θα πει καλή ρίγανη από τη μυρωδιά. Ήξερα πότε ένα βαλσάμικο λέει αλήθεια. Ήξερα να ψωνίζω σαν σεφ χωρίς να είμαι. Γιατί η διατροφή είναι κουλτούρα, είναι φροντίδα, είναι τέχνη. Και για χρόνια, αυτή ήταν η μια τέχνη μου.

Κάθε τι που απορροφά την ενέργεια σου και πολλές ώρες από την καθημερινότητα σου, είναι τέχνη. Αν θέλεις να είσαι σωστός επαγγελματίας,  είναι η τέχνη σου.

💡 Η διατροφή ήταν για μένα τέχνη, φροντίδα και χαρακτήρας.

Και ξαφνικά — ή και όχι τόσο ξαφνικά — μπήκα στον μαγικό κόσμο του… ύπνου.

Και μετά, ήρθε… ο ύπνος αλλά και αυτός.

Όχι ο κυριολεκτικός — όχι "έπεσα να κοιμηθώ" — αλλά αυτός ο καινούριος κόσμος με τα ελατήρια, τα υφάσματα, το latex, τον κοκοφοίνικα (ναι, αυτός ο τροπικός!), τα ανώστρωμα, τα υπόστρωμα, το memory foam και τη μεγάλη φιλοσοφία: σκληρό ή μαλακό;

Ελατήρια, στρώματα, μαξιλάρια, λατέξ, κοκοφοίνικες, memory foam. Άρχισα να λέω "ανώστρωμα" και να το εννοώ κυριολεκτικά — όχι ως βάση για μπρουσκέτα.
Και είδα ότι, όπως στο φαγητό μετρά η πρώτη ύλη, έτσι και στον ύπνο μετρά το κάθε στρώμα (κυριολεκτικά και μεταφορικά).

👉 Όπως δεν τρως φέτα απ’ το πλαστικό κουβά, έτσι δεν κοιμάσαι σε στρώμα-τηγάνι.
👉 Όπως διαλέγεις λάδι ψυχρής έκθλιψης, έτσι επιλέγεις και φυσικά υλικά που "αναπνέουν".

Άλλαξε ο τρόπος που κοιτάω τα πράγματα. Ξεκίνησα να σκέφτομαι ότι η φροντίδα του σώματος δεν είναι μόνο ό,τι βάζεις μέσα σου, αλλά και πού ακουμπάς το σώμα σου όταν τελειώνει η μέρα.

Και κάπως έτσι…
📦 Από τις παλέτες με ρύζι μπασμάτι πέρασα στα τελάρα με ανεξάρτητα ελατήρια.
🍷 Από τις δοκιμές κρασιών στο testing μαξιλαριών.
🥗 Από το “τι τρώμε απόψε;” στο “πού θα ξεκουραστούμε σωστά απόψε;”

Κι εκεί κατάλαβα: όπως στο deli διαλέγεις παρμεζάνα 36μηνης ωρίμανσης γιατί “έχει σώμα”, έτσι και στο στρώμα διαλέγεις φυσικό latex γιατί “αγκαλιάζει χωρίς να σε καταπίνει”.
Όπως το κρασί θέλει το σωστό ποτήρι, έτσι και το σώμα θέλει το σωστό μαξιλάρι.

Από το ρολό μπακλαβά λοιπόν, στο ρολό αφρού μνήμης.
Από τα ράφια με φάβα Σαντορίνης στα τελάρα με ανεξάρτητα ελατήρια.
Από το ελαιόλαδο ψυχρής έκθλιψης στο μαξιλάρι ψυχρής ρίψης (στο κρεβάτι, γιατί δεν πάει άλλο).

Στην αρχή τα μπέρδευα: έλεγα “υπόστρωμα” και εννοούσα βάση για μπρουσκέτα. Τώρα λέω "ανώστρωμα" και σκέφτομαι “βελτίωση ζωής”.

Έμαθα πώς το σώμα ζητά στήριξη όπως ακριβώς και το ανοσοποιητικό: με φυσικά υλικά, ήρεμο περιβάλλον και ποιότητα στην πρώτη ύλη. Όπως διάλεγες κινόα και όχι ρύζι ατμού, τώρα διαλέγεις λατέξ και όχι… σάντουιτς στρώμα με οτιδήποτε είχε περισσέψει απ’ το εργοστάσιο.

Και τότε κατάλαβα το εξής απλό:
👉 Ό,τι συμβαίνει στο στομάχι, φαίνεται στο σώμα. Κι ό,τι συμβαίνει στο στρώμα, φαίνεται στη μέση..και στην επόμενη μέρα..

Γι αυτό σου λέω,  τα πάντα είναι τέχνη. 

Αν νομίζεις πως ευ ζην είναι για τους έχοντες τα πάντα λυμένα, σου λέω να το ξανασκεφτείς. 

Ευ ζην είναι ο τρόπος που φέρεσαι απέναντι σε ότι σε ότι σε αφορά, από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο.  

✍ Zetas stories,  Μαγειρεύοντας τη Ζωή και μετά το ξανασκέφτηκα ...