Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Επιλεγμένα

Γράμμα στον Εαυτό μου – Λίγο πριν τις Διακοπές || by Zeta Victory

  Αγαπητή μου Zωίτσα, ( ή αλλιώς..και που λες Ζιζή μου ) Καλησπέρα σου από τα χαρακώματα της δουλειάς. Η ομάδα μας δεν είναι γραφείο πια, είναι εργοτάξιο αντοχής κι όλοι κουβαλάμε τις εκκρεμότητες σαν μάρμαρα στον Παρθενώνα: ιδρώτας, πόνος, και ένα χαμόγελο "όλα καλά" για ξεκάρφωμα.» Μπράβο. Όχι που δεν θα το καταφέρναμε κι αυτό. Θέλω όμως να σου θυμίσω κάτι: έρχονται διακοπές. Ναι, ναι, καλά διάβασες. Όχι ψευδαίσθηση. Όχι όνειρο. Όχι “μία μέρα θα φύγω κι εσύ θα κλαις”. Κανονικές, με εισιτήριο που δεν έχεις κλείσει , βαλίτσα και μαγιό που δεν έχεις προλάβει να δοκιμάσεις. Οπότε πριν τυλιχτείς σαν spring roll μέσα σε χαρτιά, excel και την to do list, θέλω να σου πω: Δεν πειράζει αν κάτι μείνει «για Σεπτέμβρη». Εκείνος είναι μεγάλος, θα το αντέξει. Δεν χρειάζεται να κουρέψεις τις λίστες. Εσύ να κουρευτείς χρειάζεσαι. Κανείς δεν θα πεθάνει αν το email απαντηθεί μετά τις πατητές σου στη θάλασσα. Και όχι, δεν θα πάρεις δουλειά μαζί για να «ρίξεις μια ματιά». Δεν είσαι τελωνειακός ...

12:30, όχι 11:30 ● S.stories by | The Chauffeur

 12:30, όχι 11:30

Φωτογραφία | Εύα Παρακεντακη 

Η κυρία Μ. (ξεχνώ το επίθετο της) είναι ασθενής μου. Έρχεται και της κάνω καθαρισμό στα αυτιά της.

Η κυρία Μ. είναι μιας κάποιας ηλικίας. Θαρρείς όμως, κάθε χρόνος που περνά, της προσφέρει περισσότερη καθαρότητα. Η πρώτη λέξη που μου έρχεται όταν την βλέπω είναι, ευγένεια.

Τελευταία, δε μπορούσε καλά καλά να περπατήσει. Μου τηλεφωνούσε για να έρθει, αλλά δεν τα κατάφερνε. Ώσπου χθες, με την αποφασιστικότητα των ηλικιωμένων, μου λέει "θα έρθω άυριο". Ώρα 12:30.

Σήμερα, έχοντας εξετάσει κάποια περιστατικά, στις 11:15 δράττω την ευκαιρία μισής ώρας κενού για να πιω ένα καφε. Μα να που χτυπά το τηλέφωνο. Και κατεβαίνω τις σκάλες, και βλέπω την κυρία Μ. σε καροτσάκι, με τη βοηθό της.

"Κυρία Μ. μου, δε σου είπα για 12:30; Γιατί ήρθες τώρα;" τη ρωτώ, έξαλλος μέσα μου που χάνω το διάλειμμα μου. Ανεβαίνω πίσω στο ιατρείο, και συνεχίζω το τροπάριο μου..."σε παρακαλώ άλλη φορά να έρχεσαι όταν σου έχω πει". Εγώ σκέφτομαι πως με περιμένει σε λίγο ορδή περιστατικών, και χωρίς καφέ πώς; Η κυρία Μ. απαριθμεί ατελείωτες συγνώμες, μου εξηγεί πως αγχώθηκε με την κυκλοφορία. Την ακούω και δεν την ακούω, και είμαι έτοιμος με την αναρρόφηση. Μα...

"Λοιπόν αγόρι μου, κοίτα να δεις", παρεμβαίνει και αποκαλύπτει μια σακούλα. "Χθες κόψαμε βασιλόπιτα. Και σκέφτηκα ένα κομμάτι να το κόψουμε για το γιατρό. Και κέρδισες το φλουρί". Και μου χαμογελά.

Σταμάτησε ο χρόνος. Σταμάτησε κάθε κίνηση μέσα μου. Τα `χασα. "Κοίτα τι κάνεις εσύ, κι εγώ σου μιλώ έτσι", ψέλλισα. Της έδωσα ένα φιλί στο δεξί μάγουλο. Της καθάρισα τα αυτιά, και της έδωσα άλλο ένα φιλί στο δεξί μάγουλο, και ένα στο αριστερό.

Όταν έφυγε, συγκινημένος αναρωτήθηκα, πως είναι δυνατόν να σκέφτηκε εμένα στη βασιλόπιτα της. Πώς; Πόση, μα πόση αγάπη δείχνει αυτό;

H σακούλα έχει το κομμάτι με το φλουρί, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, και δύο κουλούρια. Για μένα όμως, η σακούλα έχει όλη την ευλογία του κόσμου.


Ο Σοφέρ /The Chauffeur 

Μόνιμη στήλη /Sharing thoughts 

Πένα ✏ Γιώργος Κιοσσές ( Ο Σοφέρ ) 

*Tι είναι ο Σοφέρ;  Ένας οδηγός. Ένας οδηγός στην υπηρεσία κάποιου, ή κάποιας. Πηγαίνει εκεί που θέλει αυτός ή αυτή. Ας το διασκευάσουμε κάπως αυτό. Θα είμαι ο Σοφέρ, αλλά θα σας πηγαίνω εκεί που επιθυμώ. Σε δρόμους Τέχνης, Πολιτικής, αλλά και σε δρόμους άγνωστους. Ψάχνοντας την αρχιτεκτονική της ευχαρίστησης.


Σχόλια

Eδώ ακούς xoani live

🔴 LIVE ON AIR

Συντονίσου στη ροή του ήχου, απευθείας από τη Χοάνη του Θερμαϊκού

Άκου Ζωντανά

Zeta Victory stories

Zeta Victory – Μαγειρεύοντας τη Ζωή

Μπουκιά, συγχώριο και πούπουλο.
Πατήστε και σερβιριστείτε. Ιστορίες καθημερινότητας, γεύσης, ύπνου και ανατροπής.

Εδώ θα βρίσκετε τις ιστορίες της Zeta Victory. Χιούμορ, φαγητό, ύπνος, φιλοσοφία... όλα μπερδεύονται δημιουργικά, με άρωμα ζωής και δόση ειρωνείας. Ιστορίες που γράφονται με όρεξη – άλλοτε για φαΐ, άλλοτε για σκέψη. Γιατί η ζωή είναι πιο νόστιμη όταν τη σερβίρεις με αγάπη, κι όταν τη χωνεύεις πάνω σε καλό μαξιλάρι.

Η ζωή θέλει μαξιλάρι και μεζέ.

Η φωτογραφία της Ημέρας

Η φωτογραφία της Ημέρας
H φωτογραφία είναι μια ερωτική σχέση με τη ζωή! Burk Uzzle

Ρυθμίζοντας τη Ζωή σε παγκόσμιο ήχο

Ρυθμίζοντας τη Ζωή σε παγκόσμιο ήχο
Δε μαθαίνεις τη μουσική. Την αφήνεις να σου μάθει

Inspire Your Day

«Ο καλύτερος τρόπος για να προβλέψεις το μέλλον είναι να το δημιουργήσεις.»

Στείλε μας το δικό σου άρθρο





Τα αγαπημένα σου

You know my name

You know my name
this is my personal frame

Find your next event

Find your next event
allevent.in