Μιλάω με φίλους. Με ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους, με διαφορετικά επαγγέλματα, ενδιαφέροντα, προφίλ. Και κάθε φορά, χωρίς να το κανονίσουμε, η κουβέντα καταλήγει στο ίδιο σημείο: στα ίδια άρθρα, στα ίδια stories, στα ίδια video που "είδαμε όλοι". Κώστας Γιαβής Άρθρα, reels, stories, εικόνες που μοιάζουν λες και βγήκαν από το ίδιο εργοστάσιο μαζικής προσοχής Και αναρωτιέμαι. Πώς γίνεται αυτό; Πώς γίνεται να έχουμε τόσο διαφορετικές ζωές, διαφορετικούς φίλους στα social και να λαμβάνουμε την ίδια ακριβώς «ενημέρωση»; Ξέρω την απάντηση, οι αλγόριθμοι . Κάτι όμως μέσα μου '' τρώγεται''. Νιώθω πως δε ζούμε πια την ενημέρωση, αλλά την καταναλώνουμε . Σαν έτοιμο γεύμα. Σαν κονσέρβα. Κι εκεί κάπου, πιάνω πάλι το μολύβι. Το πρόβλημα δεν είναι οι πλατφόρμες. Είναι η κονσερβοποίηση της σκέψης μας. Οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης λειτουργούν με «έξυπνους» αλγόριθμους που παρακολουθούν τι μας αρέσει, τι βλέπουμε, πού σταματάμε το scroll. Μέχρι εδώ, όλα φυ...
|| Σημειώσεις || Τάσος Λειβαδίτης , Ο ποιητής του έρωτα και της επανάστασης
➽Ο Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης, 20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988 ήταν σημαντικός Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα. Καταγόταν από την Κοντοβάζαινα Γορτυνίας, από την πλευρά του πατέρα του, Λύσανδρου Λειβαδίτη.
➽Στα Ελληνικά ΜΜΕ έχουν πραγματοποιηθεί πολλά αφιερώματα στον ποιητή. Σε ακαδημαϊκή έρευνα που προβλήθηκε από την ΕΡΤ υπογραμμίζεται ως σημαντική η τάση γνωστοποίησης των ποιημάτων του μέσα από τα social media. Έτσι που θεωρείται αξιοσημείωτος ο τρόπος που αγγίζει σήμερα τους ανθρώπους της εποχής, κάποιος που αποτελεί το ακριβώς αντίθετο αυτής της εποχής. Δηλαδή «σε καιρούς μεταμοντέρνου καπιταλισμού, συγκινεί τους ανθρώπους ένας μοντέρνος κομμουνιστής»
➽Το έργο του
Η λογοτεχνική του πορεία μπορεί να διαιρεθεί σε 3 φάσεις. Την «επαναστατική», την «συμβολική-αλληγορική» και την υπαρξιακή.
Στίχοι του μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη, στο δίσκο «Πολιτεία» (1961), «Της εξορίας» (1976), «Πολιτεία Γ' - Οκτώβρης '78» (1976), «Τα Λυρικά» (1977), «Λειτουργία Νο2: Για τα παιδιά που σκοτώνονται στον πόλεμο» (1987), τον Μάνο Λοΐζο στο δίσκο «Για μια μέρα ζωής» (1980), τον Γιώργο Τσαγκάρη στο δίσκο «Φυσάει» (1993) με ερμηνευτή το Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τη συμμετοχή του ηθοποιού Γιώργου Μιχαλακόπουλου, τον Μιχάλη Γρηγορίου στο δίσκο «Σκοτεινή πράξη, ένα Ορατόριο σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη» (1997) και από το συγκρότημα Όναρ στο δίσκο «Αλαντίν, τελειώσαν οι ευχές σου» (2003).
Συνυπέγραψε ακόμη με τον Κώστα Κοτζιά τα σενάρια των ελληνικών ταινιών «Ο θρίαμβος» και «Συνοικία το όνειρο» σε σκηνοθεσία του Αλέκου Αλεξανδράκη.
Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Ρωσικά, Σερβικά, Ουγγρικά, Σουηδικά, Ιταλικά, Γαλλικά, Αλβανικά, Βουλγαρικά, Κινέζικα και Αγγλικά.
Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία (1953 για τη συλλογή του «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου»), το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων (1957 για τη συλλογή του «Συμφωνία αρ.Ι»), το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976 για τη συλλογή «Βιολί για μονόχειρα»), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1979 για το «Εγχειρίδιο ευθανασίας»).
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Συγγραφέων». Έγραψε επίσης κι ένα μικρό τόμο με τίτλο: «Έλληνες ποιητές», ο οποίος αναφέρεται στις συλλογές που εκδόθηκαν την περίοδο 1978-1981, και αποτελεί μια απογραφή 74 ποιητικών συλλογών.
Όπως σημειώνει ο Τίτος Πατρίκιος, φίλος και συνεργάτης του Λειβαδίτη, ήταν τόσο αφοσιωμένος στην ποίηση ώστε όσα ποιήματα του έστελναν «τα διάβαζε όλα ως το κόκαλο και όσο μεγαλύτερη αξία τους έβρισκε, τόσο την αναγνώριζε και τη διακήρυσσε». Και παρακάτω: «άσκησε την κριτική με διεισδυτική ευαισθησία, με στοχασμό που δεν κατέληγε σε κάποια κανονιστικότητα, με άνοιγμα σε όλους τους τρόπους της ποίησης και αγάπη για όλους τους ποιητές, χωρίς εύνοιες και πατερναλισμούς».
«Και μια μέρα θέλω να γράψουν στον τάφο μου: Έζησε στα σύνορα μιας ακαθόριστης ηλικίας και πέθανε για πράγματα μακρινά που είδε κάποτε σε ένα αβέβαιο όνειρο»
Μπουκιά, συγχώριο και πούπουλο.
Πατήστε και σερβιριστείτε. Ιστορίες καθημερινότητας, γεύσης, ύπνου και ανατροπής.
Εδώ θα βρίσκετε τις ιστορίες της Zeta Victory. Χιούμορ, φαγητό, ύπνος, φιλοσοφία... όλα μπερδεύονται
δημιουργικά, με άρωμα ζωής και δόση ειρωνείας. Ιστορίες που γράφονται με όρεξη – άλλοτε για φαΐ, άλλοτε για σκέψη.
Γιατί η ζωή είναι πιο νόστιμη όταν τη σερβίρεις με αγάπη, κι όταν τη χωνεύεις πάνω σε καλό μαξιλάρι.
.jpg)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου