Μιλάω με φίλους. Με ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους, με διαφορετικά επαγγέλματα, ενδιαφέροντα, προφίλ. Και κάθε φορά, χωρίς να το κανονίσουμε, η κουβέντα καταλήγει στο ίδιο σημείο: στα ίδια άρθρα, στα ίδια stories, στα ίδια video που "είδαμε όλοι".  Κώστας Γιαβής  Άρθρα, reels, stories, εικόνες που μοιάζουν λες και βγήκαν από το ίδιο εργοστάσιο μαζικής προσοχής Και αναρωτιέμαι. Πώς γίνεται αυτό; Πώς γίνεται να έχουμε τόσο διαφορετικές ζωές, διαφορετικούς φίλους στα social και να λαμβάνουμε την ίδια ακριβώς «ενημέρωση»; Ξέρω την απάντηση, οι αλγόριθμοι .  Κάτι όμως μέσα μου '' τρώγεται''. Νιώθω πως δε ζούμε πια την ενημέρωση, αλλά την καταναλώνουμε . Σαν έτοιμο γεύμα. Σαν κονσέρβα.  Κι εκεί κάπου, πιάνω πάλι το μολύβι. Το πρόβλημα δεν είναι οι πλατφόρμες. Είναι η κονσερβοποίηση της σκέψης μας. Οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης λειτουργούν με «έξυπνους» αλγόριθμους που παρακολουθούν τι μας αρέσει, τι βλέπουμε, πού σταματάμε το scroll. Μέχρι εδώ, όλα φυ...