Pinot Noir: Το Σταφύλι-Σταρ Στο ριάλιτι “Wine’s Next Top Grape” όλα τα σταφύλια μαζεύτηκαν να αποδείξουν ποιο είναι το πιο σπουδαίο. Το Cabernet καυχιόταν για τη δύναμή του, το Merlot για τη φιλικότητά του, το Syrah για το μπαχάρι του. Κι ύστερα, μπαίνει το Pinot Noir. Λιγο σνομπ... Λεπτεπίλεπτο, με άρωμα κερασιού και φράουλας, και ψιθυρίζει στο μικρόφωνο: «Ναι, είμαι δύσκολο. Θέλω το σωστό χώμα, το σωστό κλίμα, το σωστό χάδι του οινοποιού. Αν με παραμελήσεις, χάνομαι. Αλλά όταν με προσέχεις… είμαι έρωτας.» Το κοινό ξεσπάει: «Σ’ αγαπάμε Pinot!» Κι εκείνο χαμογελάει, κλείνει το μάτι και προσθέτει: «Γιατί με αγαπάτε; Γιατί ποτέ δεν είμαι ίδιο. Μια μέρα κεράσι, άλλη μέρα μανιτάρι, άλλοτε ροδοπέταλο. Είμαι μυστήριο. Κι όλοι αγαπούν ένα καλό μυστήριο.» Και κάπως έτσι, το Pinot Noir σήκωσε το ποτήρι ψηλά και πήρε τον τίτλο του πιο ακαταμάχητου κρασιού. Γιατί Αγαπάμε το Pinot Noir Είναι ευαίσθητο και απαιτητικό, αλλά όταν πετυχαίνει, σε ανταμείβει με μοναδική κομψότη...
Πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές, πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις|● C. Bukowski | Μία σταγόνα ποίηση
Η ζωή είναι περίεργη καθώς την ζεις μονάχα μία φορά και την πληρώνεις δέκα.
Έχεις μονάχα μία ευκαιρία για να βρεις την ιδανική συνταγή, μα αν την πετύχεις μία φορά σου είναι αρκετή. Πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές, πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις.
Για να μπορέσεις να πεις πως έφτασες στο τέρμα,
πως είδες όσα ήθελες κι έχεις πια χορτάσει,
πρέπει να ξυπνήσεις ένα πρωί και να αναρωτηθείς
αν αντέχεις να υπομείνεις την ημέρα που ξεκινάει.
Πρέπει
να γευτείς λεμόνι και αλάτι για να σε γλυκάνει μια σοκολάτα.
Πρέπει να αποτύχεις για να επιτύχεις, γιατί όσοι δεν απέτυχαν είναι όσοι ποτέ δε ρίσκαραν.
Πρέπει να γνωρίσεις τους λάθος ανθρώπους για να εκτιμήσεις
την αξία της συντροφιάς όταν βρεις τους σωστούς.
Πρέπει να απογοητευτείς από φίλους,
να γελάσεις με κρύα ανέκδοτα, να υπομείνεις βαρετές ταινίες,
μέχρι εκείνη που ασυναίσθητα θα σε αλλάξει για πάντα.
Πρέπει να χάσεις στα χαρτιά την ίδια μέρα που θα χάσεις και στην αγάπη.
Πρέπει να μην έχεις ούτε πίτα, ούτε σκύλο.
Πρέπει να χάσεις το κορίτσι πριν βρεις το θάρρος να της εξηγήσεις.
Πρέπει να πληγωθείς μα και πρέπει να πληγώσεις.
Πρέπει να αποχωριστείς τον πρώτο σου έρωτα και να βρεις
το αέναο πάθος της ζωής σου.
Αφού το βρεις, πρέπει ολοκληρωτικά να του δοθείς.
Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως κάποια όνειρά σου δε θα πραγματοποιηθούν
και πως ακόμη ποτέ δε θα καταφέρεις να τα έχεις όλα.
Πρέπει να αναγνωρίσεις λόγω εμπειρίας και όχι θεωρίας,
πως τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα,
αφού επιθυμήσεις κάτι που δε μπορείς να το αγοράσεις.
Πρέπει να δεις τον κόσμο σου να καταρρέει γύρω μα και μέσα σου.
Πρέπει να ευχηθείς να ήσουν για μια στιγμή αλλού,
σ' εκείνο το ''εκεί'' που τόσο σου έχει λείψει.
Πρέπει να πιείς για να ξεχαστείς
και αντ' αυτού να θυμηθείς γιατί αξίζει να ζεις.
Και πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές, πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις.
Σημειώσεις ○●
Τσαρλς Μπουκόβσκι |16.8.1920 – 9.3.1994|, Αμερικανός πεζογράφος και ποιητής. Από το 1944, όταν αρνήθηκε να καταταγεί στον στρατό, έζησε για πολλά χρόνια ως περιπλανώμενος άστεγος στο περιθώριο απ’ όπου και άντλησε για το έργο του, το οποίο είναι πρόσμειξη αυτοβιογραφικών και φανταστικών στοιχείων. Εργάστηκε για 12 χρόνια στο ταχυδρομείο, μέχρι το 1969, όταν ο εκδότης Τζον Μάρτιν του πρόσφερε 100 δολάρια τον μήνα ώστε να σταματήσει να δουλεύει και να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Αν και δεν έχει εκτιμηθεί από την επίσημη ακαδημαϊκή κριτική ως μεγάλος συγγραφέας, ο Ζαν Πολ Σαρτρ και ο Ζαν Ζενέ τον θεωρούσαν τον «μεγαλύτερο ποιητή της Αμερικής».
Πηγές| Σαν σήμερα , wordpress.com
Truth is a beautiful thing || London Grammar
Μόνιμη στήλη | Μία σταγόνα ποίηση | Charles Bukowski
Φωτογραφία 📷 Tommy Courtis Photography
Επιμέλεια στήλης | Zetavictory
Σχόλια
Eδώ ακούς xoani live
🔴 LIVE ON AIR
Συντονίσου στη ροή του ήχου, απευθείας από τη Χοάνη του Θερμαϊκού
Μπουκιά, συγχώριο και πούπουλο.
Πατήστε και σερβιριστείτε. Ιστορίες καθημερινότητας, γεύσης, ύπνου και ανατροπής.
Εδώ θα βρίσκετε τις ιστορίες της Zeta Victory. Χιούμορ, φαγητό, ύπνος, φιλοσοφία... όλα μπερδεύονται
δημιουργικά, με άρωμα ζωής και δόση ειρωνείας. Ιστορίες που γράφονται με όρεξη – άλλοτε για φαΐ, άλλοτε για σκέψη.
Γιατί η ζωή είναι πιο νόστιμη όταν τη σερβίρεις με αγάπη, κι όταν τη χωνεύεις πάνω σε καλό μαξιλάρι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου