H Αφροδίτη με το χρυσό Μπικίνι.
Ήταν μία από τις καλύτερες φωτογραφικές μου στιγμές όταν τον περασμένο Μάη βρισκόμενος στο Μουσείο της Ακρόπολης αιχμαλωτίστηκα από αυτό το ανυπέρβλητο αριστούργημα των αρχαίων μας προγόνων νιώθοντας μαζί κι ένας φωτογραφικός Πυγμαλίωνας που δεν τού 'κανε όρεξη μετά να φωτογραφίσει τίποτε άλλο μέσα στον ναό της τέχνης. Ο φακός μου συμφωνούσε και κάναμε κι οι δύο ότι ήταν καλύτερα δυνατό ώστε να την αποτυπώσουμε στην πλέον απαστράπτουσα στιγμή της.
Το υπέροχο αγαλματίδιο της «Αφροδίτης με μπικίνι», φτιαγμένο από παριανό μάρμαρο και με ύψος 62,8 εκατοστών είναι ρωμαϊκό αντίγραφο του 1ουπ.Χ – 1ουμ.Χ αιώνα από ένα πρότυπο της Ελληνιστικής εποχής.
Ο εικονογραφικός του τύπος, που εμφανίζεται άλλες δύο φορές στην Πομπηία θεωρείται, ότι κατάγεται από την Ανατολή και χρονολογείται στα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ.
Αυτό αποδεικνύεται από τα πανομοιότυπα αντίγραφα, που έχουν βρεθεί στα ελληνιστικά κέντρα της Ανατολής και της Αιγύπτου.
Όταν το γλυπτό ανακαλύφθηκε, έμειναν όλοι άφωνοι από τη λευκότητα του μαρμάρου παρόλο που ήταν επί αιώνες θαμμένο στην ηφαιστειακή στάχτη, αλλά κυρίως από τα αραχνοΰφαντα και χρυσοκέντητα, πλην ελάχιστα, ρούχα της.
Ο γλύπτης έχει «συλλάβει» τη θεά κατά τη στιγμή, που ετοιμάζεται για το λουτρό της.
Γέρνει ελαφρά για να βγάλει το σανδάλι της και να βυθιστεί στο νερό, επαναλαμβάνοντας έναν τύπο, που είναι πολύ γνωστός και από άλλα δείγματα, διασκορπισμένα σε διάφορα μουσεία σε όλο τον κόσμο. Με το δεξί της χέρι λύνει τα κορδόνια του ενός σανδαλιού ενώ το αριστερό, που λείπει κατά ένα μεγάλο μέρος του, ακουμπά σε μια μορφή Πρίαπου, ο οποίος εικονίζεται όρθιος, γυμνός και γενειοφόρος, τοποθετημένος σε ένα μικρό, κυλινδρικό βωμό. Δίπλα στον αριστερό της μηρό υπάρχει ένας κορμός δέντρου πάνω στον οποίο είναι διπλωμένο το ένδυμα της θεάς.
Στα πόδια της, καθισμένος στο έδαφος βρίσκεται ο γιος της, ο μικρός Έρως, που την βοηθά κι αυτός με το ένα του χέρι για να λύσει το σανδάλι της. Ίχνη κόκκινης βαφής είναι εμφανή στα χείλη της θεάς και στα κοντά, σγουρά μαλλιά της θεάς, μαζεμένα πίσω σε κότσο, όπως και στα κεφάλια του Πρίαπου και του Έρωτα αλλά και στον κορμό του δέντρου.
George Geron
Στήλη | Sharing Stories
Πένα & 📸✏Γιώργος Γεροντόπουλος,
Ερασιτέχνης αστρονόμος,
συγγραφέας, σεναριογράφος, φωτογράφος
Σημειώσεις
Το Μουσείο Ακρόπολης, πέρυσι για την «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας» (8 Μαρτίου 2023), εγκαινίασε μία νέα σειρά εκθέσεων «Περιοδικοί και απρόσμενοι επισκέπτες», με έργα από μουσεία του κόσμου που θα το επισκέπτονται κατά διαστήματα, είτε συνδεόμενα με κάποια εορταστική εκδήλωση είτε απρόσμενα, εμπλουτίζοντας έτσι την αισθητική και τη γνώση των επισκεπτών.
Στο επεξηγηματικό φυλλάδιο, που διανέμονταν στους επισκέπτες, αποσπάσματα εξηγούν:
«…Το αγαλμάτιο βρέθηκε μαζί με άλλες αρχαιότητες το 1954 στην λεγόμενη έκτοτε “Οικία της Αφροδίτης” στην Πομπηία και φυλάχθηκε στο “Μυστικό Δωμάτιο” του Αρχαιολογικού Μουσείου της Νάπολης, λόγω της εξαιρετικής του ποιότητας, της σπανιότητας των διακοσμητικών στοιχείων του καθώς και της ερωτικής αύρας που αποπνέει…».
«…Η λευκότητα του μαρμάρου που ακτινοβολεί προς το φως (άλλωστε μαρμαίρω στα αρχαία ελληνικά, εξ ού και μάρμαρο, σημαίνει αντανακλώ το φως), έρχεται σε αγαστή συμφωνία με τη χρυσή διακόσμηση του σώματος, δημιουργώντας μία αίσθηση χιονάτης, απαλής επιδερμίδας που σε προ(σ)καλεί να την αγγίξεις…».
karma κερασμένο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου