CRAVE
Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου
Και να σου κάνω τα ψώνια σου και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου
Και θέλω να παίζουμε κρυφτό
Και να σου δίνω τα ρούχα μου
Και να σου λέω πόσο μʼ αρέσουν τα παπούτσια σου
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου
Και να σου φιλάω τα πόδια σου
Και να σου κρατάω το χέρι σου
Και να βγαίνουμε για φαγητό και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου
Και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου
Και να γελάω με την παράνοιά σου
Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς
Και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες
Και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες
Και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο
Και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι
Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα
Και να σʼ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ
Και να μη γελάω με τα αστεία σου
Και να σε θέλω το πρωί αλλά να σʼ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα
Και να φιλάω την πλάτη σου
Και να χαϊδεύω το δέρμα σου
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός
Και να 'μαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο
Και να 'μαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου
Και να παρακαλάω να σʼ ήξερα μια ζωή
Και νʼ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις
Και το 'να σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο
Και να σʼ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου
Και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες
Και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις
Και να λιώνω όταν χαμογελάς
Και να διαλύομαι όταν γελάς
Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω
Και νʼ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απʼ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω
Και νʼ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σʼ αγαπούσε
Και να σου γράφω ποιήματα
Και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις
Και να σʼ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα
Και να μη σʼ αφήνω να σηκωθείς απʼ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις
Και πάλι να τα παίρνω πίσω
Και να σου λέω να παντρευτούμε και συ να μου λες πάλι όχι
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδεια χωρίς εσένα
Και να θέλω ό,τι θέλεις
Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής
Και να σου μιλάω για ό,τι χειρότερο έχω μέσα μου
Και να προσπαθώ να σου δίνω ό,τι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο
Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω
Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απʼ ζωή σου
Και να ξεχνάω ποιος είμαι
Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί
Και κάπως, με κάποιο τρόπο, να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων
Τον τα πάντα πληρούντα
Τον δίχως τέλος και δίχως αρχή
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
ΛΑΧΤΑΡΩ (CRAVE)
Ένα γυμνό υμνητικό ποίημα, ένας γυμνός ρομαντικός μονόλογος ύμνος στον έρωτα
Το προτελευταίο θεατρικό έργο που έγραψε το 1998 η Sarah Kane, αφού στις 20 Φεβρουαρίου του 1999 δίνει η ίδια τέλος στην ζωή της σε ηλικία μόλις 28 ετών και έχοντας σχεδόν προλογίσει τον θάνατο της στο τελευταίο της έργο ''4,48 Psychosis '' δίνοντάς έτσι και το δικό της τέλος στην κατάθλιψη. Στην διάρκεια της νοσηλείας της σε νοσοκομείο του Λονδίνου αυτοκτονεί, κάνοντας έναν αυτοσχέδιο βρόγχο με τα κορδόνια των παπουτσιών της .
Eκφραζόμενη κυρίως μέσα από το θέατρο, θεωρώντας το, την μεγαλύτερη υπαρξιακή τέχνη καθώς όπως έλεγε '' το θέατρο δεν έχει μνήμη '' , μετέφερε την δική της υπαρξιακή ανησυχία για τον θάνατο και τον πόνο, την αγάπη και τον έρωτα παράλληλα και την σεξουαλική επιθυμία.
Λαχταρώ, μία σύγχρονη ωδή στον έρωτα. Σ ένα συναίσθημα που εμπεριέχει τα πάντα. Υπερβολικό και παντοδύναμο την μία, καταστροφικό και '' συνοδοιπόρος '' του παράλογου ή του ανέφικτου την άλλη, με την ίδια κυριαρχική δύναμη να μας μεταφέρει από τον ανθρώπινο παράδεισο, στην προσωπική μας κόλαση με ιλιγγιώδη ταχύτητα .
Λαχταρώ, μέσα από τον έρωτα μου για σένα, αναζητώ όλες τις απαντήσεις στο πρόσωπο σου. Σε κάθε υπαρξιακή μου αναζήτηση, στο φόβο μου μην σε χάσω, στο φόβο της απώλειας, του θανάτου. Δεν ζητάω τίποτα και ζητάω τα πάντα. Δεν δίνω τίποτα και δίνω τα πάντα. Ένα ''ατελείωτο παιχνίδι '' ακραίο παιχνίδι του νου και της καρδιάς, στο οποίο γεμίζεις και αδειάζεις ταυτόχρονα, με τα πιο ακραία συναισθήματα.
Λαχταρώ , ένας μοντέρνος έρωτας μια βουτιά στο αβέβαιο στο απροσδόκητο συναίσθημα του έρωτα που γίνεται γη και ουρανός , λογική και παράνοια, ένας ρομαντικός μοναδικά υπέροχος μονόλογος,
δια χειρός Sarah Kane, (3 Φεβρουαρίου 1971 - 20 Φεβρουαρίου 1999 ) θρύλος του σύγχρονου θεάτρου της μοντέρνας θεατρικής σκηνής. Κορυφαία δραματουργός συγγραφέας της γενιάς της που αναλύθηκε όσο καμία άλλη.
Μόνιμη στήλη Sharing poetry 'Μια σταγόνα ποίηση '
Zeta Victory
#sarahKane #Crave #λαχταρώ#inspiredmyday #greatwomen #poetry
.jpg)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου